Maine Coon
Perła Annaru*PL®
Rasa Maine Coon
Pochodzenie
Maine Coon jest największym przedstawicielem kotów domowych. Jego charakterystyczną cechą są rysie pędzelki na końcach uszu, które dodają mu uroku i pozornej dzikości.
Swą nazwę zawdzięcza amerykańskiemu stanowi Maine, skąd pochodzi. „Coon” jest częścią słowa „raccoon” oznaczającego szopa pracza. Legenda głosi, iż rasa ta powstała w wyniku głębokiego uczucia, które połączyło dzikiego kota z szopem praczem. Z punktu widzenia genetyki jest to oczywiście niemożliwe. I my również nie damy temu wiary. To określenie odzwierciedla raczej sympatyczny charakter, wygląd i zwyczaje tego popularnego w stanie Maine zwierzaka. Głównie odnosi się to do jego wspaniałego futra i puszystego ogona.
Maine Coon został uznany za rasę narodową Kanady. Po raz pierwszy pokazano ją na wystawie w Nowym Jorku w 1860r. W 1976 utworzono Maine Coon Breeders and Franciers Association i uznano rasę w USA. FIFe uznała ją oficjalnie w 1983 r.
Koty rasy Maine Coon mają na świecie bardzo bogatą i długą historię hodowlaną i wystawową. W Polsce pojawiły się dopiero parę lat temu, ale już cieszą się olbrzymią popularnością. Zawdzięczają to przede wszystkim okazałości w wyglądzie, wielkości połączonej z łagodnością, wyglądowi głowy przypominającemu głowę rysia, miłemu w dotyku futru, długiemu puszystemu ogonowi, niekłopotliwej opiece w hodowli w warunkach domowych.
Charakterystyka
Maine Coon to idealne zwierzę domowe. Łagodny, zrównoważony, wesoły. Jest bardzo towarzyski. Koty te bardzo przywiązują się do człowieka, więź ta bywa niezwykle silna. Najchętniej stale przebywałyby w towarzystwie człowieka „pomagając” we wszystkich pracach domowych. Nawiązywanie kontaktów to dla Maine Coona prawdziwa przyjemność. Zawsze chętny do zabaw i psot. Lubi być w centrum zainteresowania, szczególnie wtedy, gdy w domu pojawiają się goście. Jest to dla niego wspaniała okazja do popisywania się i robienia tego, co na co dzień jest zabronione.
Maine Coon to wspaniały przyjaciel dzieci. Ze stoickim spokojem zniesie te najbardziej wylewne objawy czułości. Są bystre i inteligentne, co sprawia, że stosunkowo łatwo dają się ułożyć. Lubi towarzystwo innych kotów. Żyje w przyjaźni z psami. Jest silny i bardzo zwinny.
Znany jest z wydawania charakterystycznych dźwięków przypominających świergolenie.
Wygląd
Maine Coon jest duży (waga ok. 7-9 kg kocury, kotki znacznie mniejsze ok. 4-6 kg) o mocnej budowie, muskularny. Sylwetka wydłużona. Pełny rozwój fizyczny osiąga w wieku 3-4 lat.
Oczywiście bywają też szczególnie dorodne osobniki, gdzie kocury mogą ważyć 10-11kg, a kotki nawet pod 8kg. Należy pamiętać, że nie zawsze waga odpowiada wielkości, gdyż dwa koty identycznych rozmiarów a różniące się budową kośćca będą też różnej wagi i ta różnica może wynosić nawet ok. 2 kg.
Głowa: Średnio szeroka, u kocurów szersza niż u kotek. Klinowata. Broda mocna, tworzy pionową linię z nosem i górną wargą. Nos długi z przełomem.
Oczy: Duże, szeroko osadzone i lekko skośnie w stosunku do zewnętrznej krawędzi nasady ucha, nieco owalne, dające odczucie dzikiego spojrzenia, „wild look”, niektórzy mówią, ze kot wygląda jak dziki lub wkurzony. Wadą jest zbyt „otwarte” i okrągłe oko, jakby kot był zdziwiony lub zbyt małe i wąskie o migdałowym kształcie. Kolory wszystkie dozwolone, ale barwa czysta, najczęściej spotykane zielone w odmianach, bursztynowe lub złotopomarańczowe. U odmiany o białej sierści oczy niebieskie lub różnokolorowe (jedno oko niebieskie, drugie pomarańczowe).
Uszy: Duże, jednak nie za wielkie, proporcjonalne do głowy, u nasady szerokie, lekko szpiczaste zakończone rysimi pędzelkami (im większe pędzle tym lepiej). Osadzone wysoko, ale niezbyt blisko siebie- prawidłowy rozstaw uszu to na szerokość ucha u nasady.
Tułów: Długi, masywny, proporcjonalny, z szeroką klatką piersiową.
Kończyny: Średniej długości, mocne. Stopy duże okrągłe, z owłosieniem między palcami.
Ogon: Przynajmniej długości tułowia. U nasady szeroki, zwęża się ku końcowi, bogato owłosiony, puszysty.
Szata: Typ pół-długowłosy. Sierść to włos okrywowy i podszerstek. Mocno błyszczące włosy powinny opadać płynnie, struktura jedwabista, włos okrywy gruby i gładki, podszerstek miękki, delikatny, szata krótsza na głowie, barkach i nogach, dłuższa na tułowiu, na tylnych kończynach tworzy tzw. portki, kryza, czyli grzywa wokół szyi, pióro na ogonie. Sierść ze względu na swoją budowę jest wodoodporna.
POLIDAKTYL Maine Coon
![Schemat łapy polidaktyla Schemat łapy polidaktyla](https://perlaannaru.pl/wp-content/uploads/polidaktyle-rodzaje-2.jpg)
Maine Coon’y, to duże koty, masywne, odporne na warunki atmosferyczne, intuicyjne, inteligentne, do tego niezwykle przyjacielskie, tolerancyjne, delikatne i bardzo przywiązujące się do człowieka.
Lata hodowania tej rasy i prace hodowców nad jej „polepszaniem” niestety prócz dobrego miały i mają nadal negatywny wpływ na zmiany jakie zachodzą w ich wyglądzie, zdrowiu i usposobieniu. Coraz częściej widzimy koty mniej lub bardziej odbiegające od obowiązującego standardu rasy, koty małe, drobnej kości, z wąskimi głowami i kufami, ze zbyt dużymi uszami, nieufne, lękliwe, czasami wręcz agresywne. Wyselekcjonowane linie polidaktyli wciąż utrzymują pierwotny wzorzec, jeśli chodzi o mocną budowę jak i wspaniały behawior. Chcemy włączyć te geny do programu hodowlanego, by uzyskać jak najlepsze potomstwo, by i Wam dane było się nim cieszyć.
Nie wspomnę o tym, że takie duże łapy, to bardzo słodkie paputy, a koty z nimi wyglądają niezwykle pięknie.
Na foteczce uroczy kocurek NAMASTE (polidaktyl) w wieku zaledwie 8 miesięcy.
![namaste paputy](https://perlaannaru.pl/wp-content/uploads/namaste-paputy.jpg)